بررسی نحو ۀ نشانه گذاری درختان و تأثیر آن بر تودۀ جنگل (مطالعۀ موردی: پارسل ۱۴۹ سری شوراب گلبند)

نشانه گذاری، ابزاری برای پرورش توده های جنگلی است و یکی از مهم ترین دخالت های مدیریتی در جنگل به شمار می رود که نحوۀ اجرای آن، اثر مستقیمی بر تغییرات کمی و کیفی جنگل دارد. تحقیق حاضر با ارزیابی شرایط یک جنگل مدیریت شده در مقایسه با جنگل شاهد، به بررسی تأثیر نحوۀ نشانه گذاری درختان بر روند تغییرات کمی و کیفی جنگل و ارائۀ راهکارهایی برای هدایت این نشانه گذاری ها در مسیر درست می پردازد. در این تحقیق تمامی درختانی که در پاییز سال 1386 در پارسل 149 سری شوراب گلبند، نشانه گذاری شده بودند، قبل از عملیات قطع به صورت صددرصد آماربرداری شدند و کلیۀ مشخصه های کمی و کیفی آنها مانند قطر برابرسینه، کیفیت ساقه و نیز موقعیت مکانی آنها ثبت شد. نتایج بررسی ها نشان داد که بیشترین نشانه گذاری و برداشت در طبقات قطری 60 سانتی متر و بالاتر انجام شده است، در حالی که این پارسل در مقایسه با پارسل شاهد دارای تعداد درخت کمتری در این طبقات بوده است. همچنین بیشتر فشار ناشی از این نشانه گذاری، روی گونۀ راش با درجۀ کیفی یک و در جهت تغییر شرایط به نفع گونۀ ممرز بوده است. به نحوی که نشانه گذاری صورت گرفته را به به گزینی راش مبدل ساخته و در مجموع سبب برداشت حجمی برابر 5/63 مترمکعب در هکتار از این پارسل شده است. این در حالی است که براساس تابع k رایپلی، پراکنش درختان نشانه گذاری شده در همین سطح نیز به شدت خوشه ای و مجتمع بوده است. آنچه باید در نشانه گذاری ها و اعمال مدیریت در جنگل بیشتر مورد توجه قرار گیرد، تغییر نوع نگرش در بهره برداری جنگل از تولید چوب به پرورش جنگل است، ضمن اینکه نباید از نقش اطلاعات درست، مناسب و منطبق بر شرایط رویشگاه، در اعمال مدیریت صحیح چشم پوشی کرد.